Hoe gaan we in 2050 10 miljard mensen voeden?

https://vimeo.com/554652326

Toen ze als zevenjarig meisje bij het familiehuisje in Reeuwijk tussen de kippen rondliep, wees het zusje van Stephanie Gimbrère haar erop dat zij die weleens at. Huh? Die link had ze nog niet gelegd. Vervolgens besloot ze om nooit meer kip te eten. Gaandeweg werd ze zich bewuster van wat ze at en het leed dat dieren wordt aangedaan. Als community manager bij Foodvalley zet ze zich in voor een gezonde en duurzame toekomst van eten.

Het begon met kip, toen vis, en gaandeweg kwam ze tot de ontdekking dat de hamburger en de knakworsten die ze at ook van een dier werden gemaakt. Uiteindelijk moesten ook de bitterballen eraan geloven, toen ze zich realiseerde dat ook dáár vlees in zat. En zo kwam er een dag dat ze haar ouders vroeg iets anders klaar te maken. Ze wilde het vlees, de vis of de kip er niet langer uitvissen. “Dat leverde de nodige frustraties op, zeker toen ze gescheiden waren. Ze vonden het lastig met vier kinderen waarvan eentje heel strikt was en mijn oudere zus vegetarisch was.”

Op haar twaalfde heeft ze voor het laatst leren schoenen met hoge plateauzolen gekocht, om vervolgens nooit meer iets dierlijks te eten of te dragen. “In mijn omgeving was niemand ermee bezig, het was echt een no-go area. Ik werd er ook mee geplaagd en kreeg opmerkingen. Maar dat is cliché, als je anders bent. Ik heb altijd geweten dat ik achter mijn keuzes sta, maar je voelt je wel een outsider. Inmiddels ben ik trots. Ik draag niet bij aan het leed van dieren en zet me in voor een gezonde toekomst.”

Na haar studie heeft ze aan verschillende projecten meegewerkt die een link hadden met veganisme en werkt ze sinds dit jaar bij Foodvalley.

In haar functie als community manager houdt ze zich bezig met alle leden, zoals bedrijven die zich bezighouden met plantaardige producten of samenwerkingsverbanden die leiden tot een plantaardig product voor consumenten. Ze omschrijft zichzelf als de oren en ogen binnen de eiwittransitie. De bedoeling is dat in 2050, als we hier met 10 miljard mensen wonen, iedereen op een duurzame en gezonde manier gevoed kan worden. Daar draagt Stephanie graag haar steentje aan bij.

“Om mezelf steeds verder te ontwikkelen en om meer bewustere keuzes te maken die iets bijdragen aan anderen, in de hoop dat ze geïnspireerd raken. Het gaat dan om zelfontwikkeling, voeding, duurzaamheid en geluk. Dat laatste vind ik ook belangrijk en lees ik momenteel veel over. Wat is geluk en wat betekent het eigenlijk? En welke stappen kan je zetten die bijdragen aan geluk? Dat vind ik een mooi onderwerp en wil ik uitdragen naar anderen.”

“Dat ik zo goed mogelijk wil worden in het uitdragen van mijn inspiratie. Ik wil een inspirator voor anderen worden waardoor ze leren hun mindset

te veranderen en andere keuzes te maken in het leven. Inspireren gaat niet om opdringen of iets aanleren. Ik vind mezelf nu geen inspirator, dat moet je verdienen vind ik en eerst zelf leven. Dus laten zien wat geluk is en wat het betekent om keuzes te maken die bijdragen aan jouw leven. Dan kunnen anderen zich daarin herkennen.”

“Ik eet veel groentes en experimenteer met van alles plantaardig. Daar kan je fantastische dingen mee maken. Ik probeer elke dag positief te zijn, ook al word ik soms moedeloos en verdrietig van wat er gaande is. Ik probeer het dan om te draaien naar iets positiefs. En verder heel veel lachen.”

“Verkleden, typetjes en gek doen, aandacht trekken en krijgen.”

“Als ik wakker word, drink ik twee à drie glazen lauwwarm water, en dan ga ik douchen, klaarmaken en met mijn twee hondjes wandelen.”

“Voor duurzame adviezen, maar ook vriendinnen advies. Ze bellen voor recepten, tips op het gebied van veganistische, plantaardige of duurzame keuzes en ook om gezellig te kletsen. Gelukkig, want dat vind ik ook belangrijk.”

“Ik waardeer aan mezelf dat ik probeer het leven te begrijpen en daar ook mijn best voor doe om daar een invulling aan te geven. Daarmee bedoel ik praktisch, dus kijken hoe je een fijner en gezonder leven kunt hebben. Ik doe moeite om te begrijpen wat er gebeurt in het leven en in de wereld, en kijk hoe ik daarmee om kan gaan. Ik vind bijvoorbeeld leed en macht lastig om mee om te gaan, die twee gaan vaak samen en halen het slechtste in mensen naar boven. En mensen die roepen dat ze iets vinden, maar er niet naar handelen. Dus mensen die hun eigen leefstijl niet aanpassen. Dat vind ik ook lastig.”

“Dat vind ik moeilijk om te beantwoorden. Het zou iemand zijn die doet wat ik doe, maar twintig jaar ouder en daardoor verder is, en leeft waar ik voor sta. Ze zijn er wel, maar ik zit zo in mijn eigen transitie, dat ik aan het zoeken ben wie en wat bij me past. Ik ben mijn eigen doel in het leven aan het ontdekken. Ik heb geen kinderen en geen relatie en ben bewust aan het kijken wat ik wil, en daar hoort ook een beetje dromen bij. Maar mijn vader en mijn moeder zijn ook zeker mijn mentoren.”

“Dan zie ik een kleurrijke tafel voor me met enorm veel groentes en daar hoort absoluut een echte mooie Italiaanse pizza bij met vegan kaas of misschien wel zonder kaas, en meerdere salades. Ik wil eten met mijn familie en tien beste vrienden. Wat ik zou zeggen? Enjoy this mother fucking food .”

“Misschien een klein advies: wat ik leuk vind aan verandering, is dat het een beetje mag schuren. Het doet soms pijn, alleen die zorgt vaak wel voor een nieuwe reset in je leven. Dus bij gedragsveranderingen hoort een beetje pijn. Als je dat wegstopt, zal je nooit echt kunnen veranderen en stappen kunnen zetten. Een pijnpunt kan dus voor mooie nieuwe ontwikkelingen zorgen. Ik wil niemand opleggen om plantaardig te leven, maar door bewust keuzes te maken, kan er een verandering gaan plaatsvinden in ons consumeren. Het gaat om bewustzijn.”